Wordt duurzaamheid het slachtoffer van politieke polarisatie? (edito)

Vastgoedbeleggers in de VS tonen minder aandacht voor ESG-criteria; een ontwikkeling die Belgische investeerders en ontwikkelaars zorgen baart.

Het mag wellicht niet verrassen dat duurzaam vastgoed niet hoog op de agenda staat in een land waar een klimaatontkenner en voormalig vastgoedmagnaat een prominente presidentskandidaat is. Rampscenario’s zoals de ondergang van de aarde door menselijke invloed passen slecht in het discours van rechtspopulisten, die wereldwijd in opmars zijn.

Toegegeven, ik hou wel van een goede rampenfilm, maar Hollywood komt nu wel heel dichtbij. De kaskraker ‘The Day After Tomorrow’, geregisseerd door Roland Emmerich – bekend om het laten instorten, exploderen of overspoelen van het Witte Huis in zijn films – lijkt realiteit te worden. In de film komt de trans-Atlantische golfstroom tot stilstand, wat leidt tot een nieuwe ijstijd, en worden de Amerikanen ironisch genoeg gedwongen naar Mexico te emigreren. Recentelijke wetenschappelijke bevindingen hebben aangetoond dat het stilvallen van de golfstroom waarschijnlijker wordt ergens tussen 2030 en 2070, nu het poolijs steeds sneller smelt. Een nieuwe ijstijd blijkt daardoor niet langer pure sciencefiction.

Ondanks de ontkenning door klimaatsceptici zijn overstromingen, stormen en lange periodes van droogte inmiddels realiteit geworden. Natuurlijk zorgen deze in de eerste plaats voor menselijk leed, maar ook onroerend goed wordt bij grote overstromingen met de grond gelijk gemaakt. Deze veranderingen vormen een serieuze uitdaging voor de vastgoedsector. Een recente studie van Stadim toont aan dat bijna de helft van de logistieke sites in overstromingsgebied ligt. Verzekeraars en banken houden ook steeds meer rekening met de impact van mogelijke rampscenario’s op het vastgoed.

Als vastgoedeigenaar heb je twee opties voor verouderde gebouwen: de problemen aanpakken of de assets verkopen en de verantwoordelijkheid doorschuiven. Er bestaat vooral angst voor het tweede scenario, waarbij vastgoedfondsen massaal hun oudere gebouwen zouden dumpen, wat kan leiden tot aanzienlijke kortingen en verouderde eigendommen die nog nauwelijks kopers vinden.

Zou het echter niet mooi zijn als het verduurzamen van de eigen portefeuille integraal deel zou uitmaken van de ESG-strategie? Het is essentieel dat de sector zich inzet voor langetermijnoplossingen, niet alleen om waarde te behouden, maar ook om een positieve bijdrage te leveren aan de klimaatuitdagingen waarmee we onmiskenbaar geconfronteerd worden.

Martijn Reviers
Hoofdredacteur